Mildred Hofkes

Carola Schouten was gisteren te gast bij Eva Jinek aan tafel. Wat een verademing deze betrokken burgemeester van Rotterdam. Ze gaat met de fiets of de tram naar haar werk, zodat ze ziet hoe het met de burgers van Rotterdam gaat, zoekt ook binnen het stadhuis nadrukkelijk de verbinding met de ambtenaren door samen met hen te lunchen, en toont zich geraakt als ze vertelt over het toenemend huiselijke geweld, waarbij ze als burgemeester moet ingrijpen om de veelal vrouwelijke slachtoffers te beschermen.

Maar het mooiste moment van het interview vond ik toen ze vertelde over het ‘stemmetje’ van onzekerheid in haar hoofd, omdat ze het zó graag goed wil doen voor ‘de stad die mij zoveel gegeven heeft’ en dat ze daarbij soms de diepe angst heeft om het fout te doen. ‘Ondanks dat je zoveel hebt bereikt?’ wilde Eva Jinek weten. ‘Ja, dat stemmetje blijft’, waarop Jinek openhartig deelde dat zij dat stemmetje ook hoorde ‘de hele dag’. Ik vond het ontroerende televisie, dat eerlijke gesprek tussen deze twee succesvolle vrouwen, die hun onzekerheid deelden, en het publiek van jonge mensen dat aan hun lippen hing. Dat is pas het tonen van leiderschap!

Ik zag dat vervolgens op social media bepaalde mensen negatief reageerden op de veel te ‘softe’ burgemeester van Rotterdam. - die Carola Schouten veel te soft, gaat criminaliteit niet oplossen - Rotterdam is nu helemaal verloren met die nieuwe burgemeester- Zie Schouten bij Eva. Wat een schijnheiligheid. Wil altijd het juiste doen. Echt?-

Ik vind dat fascinerend, want zien deze mensen niet dat juist deze verbindende burgemeester de stad Rotterdam sterker maakt, weerbaarder en meer saamhorig? En dat een bestuurstijl van ‘law and order’ alleen maar meer agressie en verdeeldheid oplevert?

Gisteren schreef ik over de keuze die wij te maken hebben binnen Europa tussen stakeholdergovernance (rekening houden met alle belanghebbenden, inclusief het klimaat, de natuur en de toekomstige generaties) of het Amerikaans ‘shareholdergovernance’ waarbij de hele organisaties dienstbaar is aan de (maximale) winst voor de (enkele) aandeelhouders.

Het lijkt een ‘no-brainer’ en mijn post ging ‘viraal’ want iedereen lijkt het er wel over eens dat het shareholdermodel niet alleen niet passend is bij de Europese cultuur, maar ook totaal níet toekomstbestendig. Het brengt de gemeenschap als geheel niet verder, alleen een kleine groep wordt exceptioneel rijk en de verdeeldheid wordt alleen maar groter.

Bij het ‘stakeholdergovernance’ model hoort een verbindende bestuurscultuur waar Carola Schouten een voorbeeld van is.

En let maar op, Schouten gaat de stad Rotterdam sterker, weerbaarder, gezonder en veiliger maken. Omdat verbinding altijd sterker is dan verdeeldheid.
Dat is een natuurwet.

-
Voor 25 tips voor Goed Bestuur in 2025
Meld je aan bij mijn pagina op petje Af ‘Goed Bestuur in Roerige Tijden🐸’ en ontvang wekelijkse updates; https://lnkd.in/efEt-pZU

Gisteren maakte de Schotse Premier Nicola Sturgeon onverwacht bekend dat ze na 8 jaar premierschap gaat stoppen. De tank is leeg. Niet genoeg intrinsieke motivatie meer. Net als eerder al Jacinda Ardern, die vijf jaar de Premier van Nieuw-Zeeland was.

Deze week maakte ook de topvrouw van Shell in Nederland Marjan van Loon
bekend dat ze uit eigen beweging gaat stoppen per 1 april. Van Loon wil gaan genieten van andere dingen dan werk, zoals rondreizen met een Volkswagenbusje en saxofoon spelen.

Wat mij opvalt is dat deze drie (goed functionerende) bestuurders uit eigen beweging afscheid nemen van hun toppositie. En daarvoor een menselijke verklaring geven, die begrijpelijk is.

Toch baart dit signaal mij zorgen, omdat je dit argument niet vaak hoort bij topmannen. We kennen allemaal voorbeelden van mannen die door gebrek aan zelfreflectie te lang blijven plakken aan het ‘pluche’.

De Sociaal-Economische Raad (SER)
heeft deze maand 5000 grote bedrijven een brief gestuurd over de wet ‘ingroeiquotum en streefcijfers’. Deze wet is ingegaan op 1 januari 2022 en heeft als doel om een evenwichtigere man-vrouw verhouding te realiseren aan de top van het bedrijfsleven en de overheid.

Het is algemeen bekend dat de besluitvorming verbeterd als er meerdere perspectieven aan de bestuurstafel worden gehoord. Te beginnen met een evenwichtige man-vrouw verhouding.

In Nederland is dat helaas niet vanzelfsprekend. De SER geeft aan dat er (onbewuste) vooroordelen zijn over de leiderschapskwaliteit van vrouwen. Vrouwen zouden te ‘soft’ zijn, en dat is weer niet te combineren met een topbaan.

Mijn bureau heeft de afgelopen 12 jaar onderzoek uitgevoerd naar de ‘toon aan de top’. Om de 3 jaar voeren wij een telefonisch reputatieonderzoek uit naar de ‘gewenste toon’ aan de top onder 80 bestuurders (man/vrouw).

Wat ik daarvan heb geleerd is dat diversiteit hard werken is. Diversiteit gaat in de kern over gelijkwaardigheid. Dat betekent niet alleen dat er meer vrouwen aan tafel komen (of andersdenkenden, of bestuurders van kleur) maar dat de heersende macht niet langer de norm bepaalt.

Dat is de kern; dat de verschillende perspectieven aan tafel samen zorgen voor nieuwe normen en een nieuwe taal. En dat de zittende macht daar ruimte voor maakt door écht te luisteren. Pas dan ontstaat diversiteit.

Onze eigen premier Rutte geeft leiding aan een divers Kabinet, met ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Toch is bekend dat Rutte regelmatig vrouwelijke ministers die aan het woord zijn onderbreekt of afkapt. Bij mannen schijnt hij dat veel minder te doen.

En hier gaat het mis.

Want wat gebeurt er met mensen die zich niet gehoord voelen of zich niet serieus genomen voelen? Precies, die worden moe en haken uiteindelijk af.

En dan zijn we als maatschappij weer terug bij af.

Ons rapport over ‘hoe bestuur ik toekomstbewust’ kan je hier vinden
https://lnkd.in/eDQEN8Fh

#toekomstbestendig #bestuur